Het hof van castratie

De mogelijke uitbesteding van een zwangerschap blijft de gemoederen beroeren. Zulke praktijken vinden al jaren in ons land plaats doch nu buitenlandse bedrijven dreigen de markt in handen te nemen, besloot de Senaat zich over deze kwestie te buigen.

Gegijzeld door de veronderstelling omdat iets kan of reeds gebeurt, we dit absoluut ook in een toelatende wetgeving moeten gieten, werkte de Senaat een jaar lang aan een voorstel.

Het voorstel vervat niet alleen het wettelijk kader maar voorziet daarbovenop nog eens de facilitering zodat zulke praktijken in een legaal jasje op eigen bodem aangeboden kunnen worden. Of zoals we in de volksmond zeggen: een gepermitteerde vorm van uitbuiting met kinderhandel tot gevolg.

Het is de laatste uitbreiding in de catalogus om ook tegemoet te komen aan die kleine doelgroep van wensouders wiens verlangen naar een half biologisch kind moet ingewilligd worden, ondanks de natuurlijke vaststelling dat ze een baarmoeder en eicel/zaad te kort komen.

In het lied der rechtvaardiging worden de belangen van draagmoeder en kind in de eerste strofe luidkeels bezongen … doch werden beiden partijen door de Senaat niet eens gehoord noch gevraagd om te komen spreken op 1 van de 20 hoorzittingen.

Een aantal vrouwenbewegingen schreven zelfs politiekers aan om alsnog de standpunten van hun organisaties over draagmoederschap kenbaar te maken. Allen kregen ze het antwoord dat hiervoor geen plaats of tijd meer was.

Wie wel van partij was om haar belangen uitvoerig ten berde te brengen waren de holebi-bewegingen en de fertiliteitsindustrie, maw de respectievelijke klanten die langs de hopelijk erkende kassa’s zullen passeren. Een eerste gigantisch teken aan de wand dat de belangen of welzijn van de andere betrokken partijen er eigenlijk niet toe doen.

Op dinsdag 19 januari werd dit pijnpunt extra zichtbaar gemaakt door de aanwezige politici die op de studiedag van L’Université des femmes het politieke standpunt van hun partij kwamen toelichten.

Alle aanwezige politici staken hun betoog af met de benadrukking dat de belangen van moeder en kind hèt fundament van hun voorstel was. Weinig belangen kwamen echter aan bod: het ging vooral over het juridisch vrijwaren van rechten en plichten.

Brigitte Grouwels (CD&V) lichtte onder meer toe dat voor haar partij enkel draagmoederschap aan onkostentarief mogelijk is, de draagmoeder voor het kind gekend moet zijn (willen dit zelfs opleggen), over de kennis mbt afkomst van de gameten wordt dan weer niet gemaald, en schockeerde de zaal met met de uitspraak: mocht er iets mis zijn met het kind en zowel wensouders als draagmoeder het kind niet willen grootbrengen, dan zal het kind geplaatst worden. Zolang het kind leeft dienen de wensouders hiervoor financieel te moeten opdraaien.

Benoit Hellings van Ecolo/Groen verraste ons dan weer door te stellen dat omdat adoptie- en pleegzorg zo slecht georganiseerd is, we als land draagmoederschap moeten faciliteren. Zijn partij is tegen commercieel draagmoederschap, waarna hij graag doorverwijst naar het erkend centrum van een partijgenoot.

Hij vergeleek draagmoederschap met adoptie. Hij vergat echter dat in adoptie het om een in noodsituatie verkerend bestaand kind gaat verkeert, ten aanzien van een kind waarbij het contract voor verwekking wordt opgesteld. De overeenkomst heeft als doel een kind op vraag te verwekken om het na de geboorte af te staan. Om dit allemaal praktisch te bewerkstellingen stelt hij een aanpassing van de huidige adoptiewetgeving voor.

De vertegenwoordiger van MR zorgde op haar beurt voor een beschamend moment door in haar poging om bij de feministen de gemoederen te bedaren omwille van de vergetelheid aangaande de ‘gemiste’ hoorzittingen, te stellen dat hun afwezigheid was gecompenseerd doordat er toch een aantal van de andere sprekers van het vrouwelijke geslacht waren.

Het gros van de partijen is tegen commercieel draagmoederschap, maar wensen niet op te treden tegen wensouders die een kind in het buitenland gaan shoppen. Haast met opgehaalde schouders werd er gesteld dat ‘iedereen toch recht op een kind heeft’ en zij als politiekers hier weinig tegen kunnen inbrengen. Ze gaven ons indruk niet echt serieus nagedacht te hebben over alle mogelijke complicaties, risico’s en gevolgen voor moeder en kind. Soit.

De enige politicus die zijn ballen nog tussen zijn benen had hangen was François Desquesnes van de cdH. Als enkeling herinnerde hij de zaal eraan welke belangrijke strijd onze voorouders hebben gestreden om onze samenleving van humaniteit, moraliteit en ethiek te voorzien. Hij vertelde dat we onrecht zoals slavernij hadden afgeschaft omdat we als gemeenschap vonden dat een mens onder geen enkel beding bezit kan/mag worden van een ander. Hij had het over de emancipatiebeweging waarbij er is gevochten om vrouwen uit opgelegde reproductieve rol te verheven en hierdoor ongelijkheid eindelijk kon aangepakt worden. Ook hij haalde het strafwetboek aan dat (terecht) genadeloos is ten aanzien van elke vorm van exploitatie of mensenhandel.

Draagmoederschap toelaten, in welke vorm dan ook, is pure verraad ten aanzien al hetgeen we ooit hebben afgedwongen. Het luidt de dehumanisatie en commercialisatie in van vrouw en kind … en dit louter ter invulling van een persoonlijk verlangen van een ander.

François Desquesnes gaf te kennen dat het net wel zijn politieke verantwoordelijkheid is om zulke praktijken niet toe te staan. Meer nog: zijn partij is voor een volledig verbod. Groot is zijn verbazing over de houding van de andere partijen die er vanuit gaan dat er een wettelijk kader moet komen, terwijl de eerste vraag die gesteld hoort te worden is of we dit uberhaüpt moeten toelaten.

Voor zijn partij is zelfs het overwegen een regelrechte aanfluiting ten aanzien van onze morele waarden wanneer we denken te kunnen rechtvaardigen mensen door middel van contracten te binden en te verhandelen.

Alle aanwezige vrouwenorganisaties verkondigden reeds in de ochtend net hetzelfde standpunt. Belgische organisaties, maar ook een aantal Franse, Zwitserse en Europees overkoepelende verenigingen stonden hier schouder aan schouder over. Het Europese jaarverslag werd aangehaald, maar ook de toenemende signalen uit het buitenland werden één voor één besproken.

De argumenten tegen draagmoederschap vermelden we hieronder.

Draagmoederschap: de supermarkt van de verlangens
Multinationals maar ook onze eigen fertiliteitindustrie is zich ten volle bewust van de marktwaarde van gameten, baarmoeders en kinderen.

Een heuse lucratieve business werd reeds uitgebouwd op de verlangens van wensouders.
Het is deze sector, en de juristen die er worden bij gehaald, die het meeste verdienen aan het verkopen van mogelijkheden om een natuurlijk onbereikbaar verlangen alsnog in te laten willigen.

De illusie van het bereikbare perfecte kind wordt door hen op websites, wachtkamers, pamfletten gepropagandeerd. Het zijn zij die door hun lobby beleidsmakers trachten te overtuigen hun praktijken een wettelijk kader te schenken zodat een uitbreiding van hun potentieel verzekerd zal worden.

Het Recht kan nooit gebruikt worden om onrecht te veroorzaken
In de wet is er een strikt onderscheid tussen personen en objecten. Personen kunnen geen objecten worden en een object kan geen persoon worden. Het lichaam van de persoon behoort de persoon toe.

Een lichaam van een mens kan niet in gebruik worden genomen, zelfs niet door toestemming noch onder contractuele bepaling. Deze overeenkomsten zijn in strijd met universele rechten van de mens alsook de morele waarden die onze samenleving uitdraagt. Een lichaam en haar reproductieve organen zijn niet te koop noch te huur. Een kind is trouwens ook geen object dat verhandeld kan worden.

Draagmoederschap tast de integriteit van zowel moeder als kind aan.

Recht op een kind?
Een recht op een kind bestaat NIET. Doch wordt deze redenering vaak gehanteerd wanneer een zelfverklaard onrecht dient rechtgezet te worden. Doch kan het inwilligen van een strikt persoonlijk verlangen nooit ten koste van de belangen van de anderen gaan: het kind en de draagmoeder. Bij draagmoederschap wordt er een constructie opgezet waarbij met voorbedachten rade fundamenteel onrecht ingepland wordt. Hun belangen zullen altijd onderschikt zijn aan die van diegenen die de bestelling plaatsten.

Nefast effect op het kind
Studies wezen reeds uit dat scheiding tussen moeder en kind nefaste gevolgen heeft voor het kind. Zo kunnen baby’s een diep onderbewust trauma oplopen doordat ze verwijderd werden van de mens die hem of haar eerste fundamentele veiligheid bood. Het kind is vertrouwd aan de stem, hartslag, geur en smaken die het opving 9 maanden in de buik van zijn moeder. Beiden zijn emotioneel en fysisch verbonden. Deze bewust uit elkaar rukken druist in tegen onze natuur en is niet in het belang van moeder noch van het kind.

Men kent reeds de implicaties bij kinderen die door middel van contract werden verhandeld. Zo zijn er verhalen van geadopteerden die hun kostprijs dagelijks toegesmeten kregen, of een jeugd kenden waarbij hen werd verweten dat ze niet aan de verwachtingen voldeden. Vanaf het moment dat je onder contractuele voorwaarden een kind besteld, zullen hier ook verwachtingen aan gekoppeld worden. Er zijn reeds gevallen bekend waarbij wensouders hun draagmoeder tot abortus trachten te dwingen of gewoonweg het kind achterlaten wanneer het mankementen vertoont.

De kennis dat iemand werd verwekt met gekochte gameten van derden, waarvan een dracht van 9 maanden werd uitbesteed aan vrouw die het kind zelf niet zal grootbrengen, en hierdoor bij een beperkte of helemaal niet biologische familie moet opgroeien, zal het kind onvermijdelijk psychologisch tekenen. Neem daar nog eens een beperkte kennis over je genetische afkomst, omdat het zaad of eicel van een anonieme donor kwam, en het besef dat je 1 uit de productlijn van 100 stuks bent, vergroot de kans op een levenslang abonnement bij de psycholoog.

Als kers op de taart zal ook de wetenschap spelen dat je een eindproduct bent van onderhandelingen waarbij je moeder, in ruil voor een bepaald bedrag, contractueel onderworpen werd, ongetwijfeld ook zijn sporen achterlaten. Een studie wees uit dat draagmoederkinderen grotere kans op een depressie hebben dan kinderen die door hun echte moeder gedragen werden.

Maar zolang het wensouders een kind oplevert is het goed, niet?

Altruïsme bestaat niet
In het woordenboek staat het woord altruïsme als volgt beschreven: onbaatzuchtige zorg voor het welzijn van anderen en bereidheid tot helpen bij noodsituaties.

In dit debat rond wordt deze term vaak in de mond genomen. Doch zijn er zelden situaties waarbij draagmoederschap hierdoor gedeeltelijk verantwoord kan worden.

Een zwangerschap betreft een beschikbaarheid van maanden waarbij werk, gezondheid en eigen gezinsleven serieuze implicaties kunnen ondervinden. Het is niet iets dat je zomaar even overweegt of uitvoert. Zo is er bv. in Amerika onlangs een draagmoeder overleden door complicaties van een zwangerschap.

Welke verstandige, gezonde, zelfzekere persoon zou haar lichaam en gezondheid voor een ander op het spel zetten?

De grootste beweegreden om dit te overwegen is wanneer er een betaling tegenover staat. Onkostenvergoedingen zijn niet te definiëren, noch valt er te controleren wat er onder de tafel wordt toegeschoven.

En wat als er complicaties optreden en de draagmoeder na de zwangerschap levenslangs gezondheidsproblemen op loopt? Dienen de wensouders hiervoor op te draaien of zal de rekening van de door derden veroorzaakte last, aan onze maatschappij worden voorgeschoteld?

Draagmoederschap zet de deur naar uitbuiting open
De door de industrie gecatalogiseerde aanbieding van een dienst brengt niet alleen gebruik, misbruik, dehumanisatie maar ook de uitbuiting van arme bevolkingsgroepen met zich mee.

Daarnaast luidt het een discriminatie in daar slechts de happy en rijke few er gebruik van zal kunnen maken. Een uitbesteding waarbij vrouwen tot hun prehistorische reproductieve status worden gedegradeerd. Niet alleen hun lichaam maar ook hun reproductieve organen worden herleid tot een middel zodat een ander hierdoor iets kan bekomen.

Onder het mom dat als strikte voorwaarden worden opgelegd, het mogelijk is dat een ethische vorm van draagmoederschap kan toegepast worden, maken politici komaf met hun verantwoordelijkheden naar de zwakkere partijen in deze constructie: nl. de moeder en het kind.

1 bepaalde vorm van draagmoederschap toe laten, zal niet tegenhouden dat wensouders via andere kanalen een kind gaan kopen. Een beperkt wettelijk kader zal er zelfs voor zorgen dat tegen de andere vormen niet ingegaan kan worden, daar het discriminatie veroorzaakt.

Draagmoederschap goedkeuren, in welke vorm dan ook, is het prostitueren van onze morele waarden op kap van moeder en kind. In de hoop dat Belgische politici dit alsnog zullen beseffen, zoniet zijn ze niet meer dan de gecastreerde pooiers van de industrie.

Groet,
Steph