Eergisteren zag ik in een artikel geneticus Maarten Larmuseau groot onheil voorspellen als een DNA test onder een kerstboom belandt of nog maar wordt overwogen. Zulke testen kunnen namelijk familiegeheimen aan het licht brengen waar volgens hem ‘niemand op zat te wachten’. In het promoten van zijn eigen DNA testen, daar ziet hij dan weer minder graten in.
Het klopt dat het een schok kan zijn iets te ontdekken dat aantoont dat een voorgeschotelde realiteit slechts een façade van een ander was. Denk maar aan een ogenschijnlijke trouwe echtgenoot die besloot een dubbel leven te leiden en kinderen op een ander te verwekken. Of aan een vrouw die een kind van haar minnaar kreeg doch haar man liet geloven dat het zijn biologisch kind was. Maar je hebt bijvoorbeeld ook de mannen en vrouwen die sperma en eicellen hebben gedoneerd en vergaten partner als kinderen in te lichten dat er meer directe verwanten kunnen zijn dan diegenen op de jaarlijkse kerstkaart prijken.
Doch hoort men niet de resultaten van een DNA test te vrezen, maar wel net die mensen die besloten om een dierbare voor te liegen of belangrijke zaken achter te houden. Waarheden worden het vaakst naar eigen hand gezet niet uit bescherming van de ander maar om een vertrouwde positie te kunnen blijven vrijwaren.
Desalniettemin heeft iedereen het recht te weten hoe de vork precies aan de steel zat of het nu gaat over afkomst, het naast de pot gepist te hebben of de verschillende broers, zussen en andere familieleden die je nooit kende omdat iemand voor jou besliste dat je ze niet mocht kennen.
De jongere generaties houden zich niet vast aan het paternalisme van vroeger dat liever waarheden met leugens toedekte of een halsstarrige ontkenning promootte. Ik vind het daarom persoonlijk jammer dat een geneticus liever angst zaait en leugenaars in bescherming wenst te nemen, dan een boodschap van transparantie en toenadering verkondigt. Het is tenslotte Kerstmis.
Groet,
Steph
Donorkinderen 