In de Europese Commissie wordt binnenkort een vordering besproken dat het vastgesteld ouderschap over een kind in het ene EU-land overdraagbaar naar een andere lidstaat maakt. Voor alle duidelijkheid dit gaat voornamelijk over kinderen die via donorconceptie en/of draagmoederschap in een ander land verwekt of geboren zullen worden dan waar de ouder(s) het groot wil brengen.
Volgens de indieners streeft het voorstel ernaar om een ruimte van vrijheid en recht te creëren, het in stand te houden en te ontwikkelen waarin het vrije verkeer van personen, de toegang tot de rechter en de volledige eerbiediging van de grondrechten worden gewaarborgd.
Om het schip koers te laten varen wordt commissievoorzitter Von der Leyen, uit één van haar toespraken uit de State of the Union in 2020, geciteerd: “Als je een ouder bent in één land, ben je een ouder in alle landen”. Hierbij wordt gedoeld dat wanneer een juridische band tussen een ouder en kind in een lidstaat is vastgesteld, dit in alle andere lidstaten voor alle doeleinden zou moeten erkend worden.
EU-burgers konden afgelopen week via de website van de Europese commissie hierover hun mening geven.
Hier de onze: Wie de vordering erop naleest en tegen het licht houdt, zal al snel opmerken dat dit voorstel ten behoeve van volwassenen met een kinderwens is. Volwassenen die het wettelijk aanbod ter invulling van hun kinderwens in eigen EU-land ontoereikend vinden en minder gedoe willen wanneer het kind bij de plaatste Burgerlijke Stand aangeboden wordt.
Het voorstel stelt de grondrechten van kinderen te willen beschermen, behartigen en waarborgen. Maar wie grondig doorleest, stelt al snel vast dat recht op afstamming beperkt wordt tot zij die het kind juridisch aan zich wensen te koppelen. Nergens wordt het recht van het kind op diens volledige biologische afstammingsinformatie, biologische ouder(s) of familie opgenomen. Noch worden er in het voorstel aanstalten gemaakt deze te willen includeren of te vrijwaren.
De commissie stelt voor een Europese akte van (beperkte) afstamming in te voeren, als een soort van ‘skip the line’-ticket waarbij een ouder een lidstaat kan dwingen de dwaling en omzeiling van de nationale afstammingswetgeving door de vingers te zien en toch alle andere rechten toe te kennen.
In de vordering wordt gesteld dat belangengroepen in 2021 en 2022 uitgebreid werden bevraagd. Afgelopen jaren hebben wij en andere kinderrechtenorganisaties verwoede pogingen ondernomen gehoord of bevraagd te worden. Keer op keer werd dit genegeerd. Zelfs de internationale richtlijnen ter bescherming van de grondrechten van kinderen die door een groep donor- en draagmoederkinderen bij de V.N. in 2019 opgesteld werden, lieten ze naast zich liggen. (https://www.donorkinderen.com/united-nations-2019)
Het punt is en blijft: ouderschap is geen recht. De mogelijkheid je genetisch niet te kunnen voortplanten met een partner kan en zal nooit kunnen rechtvaardigen dat over landgrenzen heen kinderen bewust en met voorbedachten rade fundamenteel gediscrimineerd zullen worden louter ten behoeve van een aantal lobbygroepen die een kinderwens hebben. Alle belangen en rechten van kinderen horen voorop te staan. En dus niet ondergeschikt aan de belangen van zij die kost wat kost een kind aan zich wensen te koppelen. Zoniet is dit initiatief enkel een vorm van een gefaciliteerde kinderhandel op Europese bodem.
Donorkinderen 