Waarom ik vanavond niet naar de openingsreceptie van het Afstammingscentrum afzak

Het klonk oprecht en veelbelovend toen ik 1,5 jaar geleden benaderd werd om de erkenningsaanvraag van het afstammingscentrum inhoudelijk mee uit te werken. Achteraf bekeken denk ik de belangrijkste redenen waarom ik door een aantal leden van de toenmalige kernstuurgroep gerekruteerd werd, was omdat:

1. ik als enige ooit officieel deel had uitgemaakt van Vandeurzen’s werkgroep rond afstammingsinformatie en dus over heel wat informatie als kennis beschikte > 1 van de adviezen die we toen als werkgroep naar voren hebben geschoven was net de oprichting van een afstammingscentrum
2. de groep donorkinderen vertegenwoordigd diende te worden en ik over een grote achterban, expertise als opgebouwde geloofwaardigheid beschik 

Andere leden van de toenmalige kernstuurgroep waren Jacqui Goegebeur, Benoît Vermeerbergen, Miranda Ntirandekura Aerts en Atamhi Cawayu. Pleegzorg werd benaderd om samen met ons de aanvraag in te dienen, daar enkel een organisatie met een erkenning of vergunning binnen het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin naar de erkenning kon meedingen.

In mei 2020 werd er naarstig aan de slag gegaan, werkten we het projectvoorstel uit, en diende Pleegzorg het in. Eind augustus 2020 kregen we van Opgroeien het goede nieuws dat op basis van verschillende criteria ons dossier het beste had gescoord en dus de erkenning toegekend kreeg.

Met volle moed en (te?) blind vertrouwen engageerde ik me daarna nog 4 maanden lang om de lege doos van het afstammingscentrum invulling en bouwstenen te geven zodat verschillende doelgroepen eindelijk op een degelijk initiatief van de overheid konden rekenen. Steeds met de belangen van de groepen op de voorgrond, en het grotere geheel in het vizier dacht ik met gelijkgestemden aan de kar te trekken. Eind december deed een optelsom van een aantal voorvallen me besluiten de stuurgroep te verlaten.

Ik som er een aantal op:

• Bij aanvang ontbrak het aan leiderschap, duidelijke structuur en kader door Pleegzorg waardoor we als stuurgroep een tijd stuurloos zaken trachten op te nemen en uit te werken. Dit zorgde voor frustraties zowel binnen als buiten de stuurgroep.
• Uiteindelijk werden iets van afspraken gemaakt en taken verdeeld. Eén van die afspraken ging over vergoedingen. Hier werd gesteld dat enkel aantoonbare/uitgewerkte taken gefactureerd konden worden, taken die op voorhand en met goedkeuring van Pleegzorg of de algehele stuurgroep aan iemand toegekend werden. Belangrijk detail: het beschikbare budget voor 2020 was 100.000 (3/300.000).
• Niemand bij Pleegzorg kon de rol van projectleider of coördinator op zich nemen, het voorstel dat een aantal leden van de stuurgroep dit tijdelijk op zich zouden nemen werd afgewezen door Pleegzorg en 1 lid (*) van de stuurgroep. Dit maakte dat er nog steeds stuurloos werd rondgedobberd en niet altijd efficiënt of professioneel gewerkt kon worden.
• In oktober werd de vacature voor een coördinator gepubliceerd. De leden van de stuurgroep werkten niet alleen een aantal van de sollicitatievragen uit, we werden ook bij de evaluatie van de kandidaten betrokken.
• Bij evaluatie van de schriftelijke sollicitatie van Ankie Vandekerckhove werd door 4 van de 5 stuurgroepleden afzonderlijk opgemerkt dat in haar antwoorden zaken stonden die haast letterlijk in ons (niet-openbaar) aanvraagdossier stonden. Die vaststelling werd door Pleegzorg van tafel geveegd: Ankie werd gekozen en aangesteld vanaf december.
• In december mochten we voor het geleverde werk een eerste keer factureren omdat de overheid eindelijk de subsidies had gestort. Toen bleek dat 1 (*) van de stuurgroepleden gigantisch buiten proportie gefactureerd had en Pleegzorg als de nieuwe coördinator het naliet er paal en perk aan te stellen, deed me de finaal de knoop doorhakken. Ik besloot de stuurgroep te verlaten en was trouwens niet de enige.
• In januari ben ik een laatste keer voor informatie en netwerkgegevens uitgeknepen. Zij die me kennen weten dat ik geen problemen heb om zaken te delen, als dit het grotere geheel en iedereen ten goede komt. Helaas heb ik moeten vaststellen dat er mensen zijn die enkel nemen om zich ten koste van anderen beter te kunnen etaleren. Er werd me nog verzocht of ik voor hen toch nog een ander donorkind uit de stal kon halen zodat er naar de buitenwereld met een nieuwe diverse stuurgroep gewapperd kon worden. Dat verzoek heb ik geweigerd.
• Een centrum welke beoogt kwetsbare doelgroepen en organisaties te ondersteunen en te helpen, hoort voor inclusie, verbinding en samenwerkingen te gaan. Tot op heden bleef elk initiatief naar ons toe (Donorkinderen vzw en Donor Detectives) van hun kant uit.

Er wordt nu gesteld dat het centrum 100 dossiers behandelt, waarvan 10 donorkinderen en 7 donoren (of hun familieleden). Van die specifieke groep weet ik alvast dat het centrum:

• een man met dezelfde naam als een spermadonor verkeerdelijk heeft gecontacteerd (inbreuk privacy van de feitelijke donor)
• het 2 donorkinderen onnodig in de DNA-databank liet registeren daar de donor bij aanvang al had aangegeven zich niet te willen laten registeren > registratie van de donorkinderen (en de verbonden kosten) zijn zinloos daar ze nooit met hem in die DNA databank gematched kunnen worden omdat hij er gewoonweg nooit zal inzitten

Vanavond is er de officiële openingsreceptie. Ik heb lang getwijfeld om af te zakken, maar uiteindelijk besloten niet op de uitnodiging in te gaan. Reflecterend op het verleden en het gebrek aan concrete daden, heeft het totaal geen zin om me voor het uitstalraam van een lege doos te laten zetten zodat de indruk kan gewekt worden dat ze goed bezig zijn.

Groet,
Steph